Notities van de kunstenaar

Ik denk vaak aan bepaalde betekenissen als ik naar mijn werken kijk. Het gaat om het integreren van verenigingen, die meestal over onderlinge relaties gaan. De relatie tussen mij en mijn werk, tussen producent en consument van kunstwerken, tussen kunstwerken en hun effect op toekomstige samenleving en generatie.

Wat voor relatie is er tussen mij en mijn werken?

Toen ik voor het eerst als kunstenaar optrad, vergat ik mijn plicht niet: mensen laten inleven in mijn eigen emoties en gevoelens en zo bemoediging over te brengen. De voorbereidingen voor deze tentoonstelling begonnen met twijfels of de zin van mijn missie naar de samenleving zou blijven bestaan. Tegelijkertijd was het voor mij een gelegenheid om terug te kijken en te zien of er een bepaalde reden is voor het naast elkaar bestaan ​​van mij en mijn werken.

Deze punten vertegenwoordigen de actieve rol van de kunstenaar om iemand via het kunstwerk te raken, aanmoediging over te brengen en tegelijkertijd uit te breiden om een ​​soort persoonlijke geruststelling mogelijk te maken. Het is alsof ik een pauze voor mezelf neem wanneer ik diep wil ademen. Dit omvat ook de ontdekking van de oorspronkelijke vreugde in het werkproces en niet alleen de passage van narcisme om onder de indruk te raken van mijn eigen werk. Het schilderen is erg belangrijk omdat het me ruimte biedt voor mijn spirituele toevluchtsoord. Uiteindelijk gaat mijn werk niet alleen over het reflecteren van mijn gebaar op het doek, het is ook een gids voor mijn geest.

Het repetitieve proces van het aanbrengen en wegvegen van de overlappende verflagen is een bescheiden en zachte handeling. Plechtig, niet minachtend noch kritisch, noch luid schreeuwend tegen de samenleving. Ik heb geprobeerd mezelf aan een onbevooroordeelde, neutrale kant te houden om naar veel dingen te kijken. Ik ga weg van bloemrijke penseelstreken, nieuwe materialen, nieuwe mode en glamour of vele andere uiterlijkheden.

Hiervoor zijn verschillende vormen van resectie nodig. Ik heb nooit de kleur gecompromitteerd om bepaalde elementen van het beeld te benadrukken. Ik moest het vermogen verwerven om conflicten in evenwicht te brengen door de harmonie van kleuren. Door zelftraining probeer ik een echo van mijn innerlijke zelf te creëren en tegelijkertijd te voelen hoe het water zich op het papier verspreidt.

Voor mij betekent moderatie de basis ontwerpelementen weergeven met slechts vier kleuren, rood, geel, blauw en groen, in de eenvoudigst mogelijke vorm. Het begrip vereenvoudiging heeft niet alleen betrekking op de voorstelling op het doek, maar is ook nauw verwant aan de materialen. Het belangrijkste doel hiervan is om mijn innerlijke emoties te verzachten. Het valt niet te ontkennen dat de reikwijdte van mijn werk is veranderd, er komt meer nadruk op het werk en de uiterlijke elementen (kleur, techniek en meer). Dit roept bij de kijker de overtuigende vraag op hoe het werk visueel wordt ervaren. Bij de voorbereiding van de tentoonstelling heb ik geprobeerd me te identificeren met mijn subjectieve esthetiek en deze te formuleren. Ik hoop dat het een keerpunt zal zijn om op terug te kijken.

Samenvattend geloof ik dat ik niet kan ontkennen of bevestigen dat ik ook een omgeving wil vinden voor mijn eigen geruststelling. Met dit in gedachten blijf ik de relatie tussen mezelf en mijn werk heroverwegen als ik de verf op het doek breng. De interactie is ongrijpbaar en niet door iedereen gemakkelijk te herkennen. Toch zou ik willen dat de kijker houvast kan vinden in mijn werk, al is het maar voor een paar seconden. En zo vindt de kijker goedkeurende woorden die ze misschien nodig hebben.

Wonkun Jun